Το βασικό ερώτημα που αποτελεί την αφετηρία για αυτό το βιβλίο είναι το αν ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός αποτελεί την ελληνική έκφανση του ευρωπαϊκού φαινομένου της άκρας ή ριζοσπαστικής δεξιάς, ένα ερώτημα ουσιαστικά διττό. Έχει αναλογίες με κόμματα στη Δυτική Ευρώπη; Τελικά ο ΛΑ.Ο.Σ. είναι ένα κόμμα της άκρας ή της ριζοσπαστικής δεξιάς; Το παρόν βιβλίο - το οποίο προήλθε στο μεγαλύτερο του μέρος από την διδακτορική διατριβή του συγγραφέα - προσπαθεί να απαντήσει και στα δύο. Και το κάνει αυτό αφού προηγουμένως προσπαθεί να σκιαγραφήσει ένα ιστορικό πορτρέτο της άκρας δεξιάς στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα. Αμέσως μετά προσπαθεί να διερευνήσει την εξέλιξη της εκλογικής του επιρροής του ΛΑ.Ο.Σ. αλλά και να μελετήσει τόσο την οργανωτική του δομή όσο και την ιδεολογία του και να καταλήξει στην ρητορική του ΛΑ.Ο.Σ. αναλύοντας τόσο την κοινοβουλευτική του δραστηριότητα σε Βρυξέλες και Αθήνα όσο και τον πολιτικό λόγο που εκφέρει σε ανακοινώσεις του Γραφείου Τύπου, στην αρθογραφία της κομματικής εφημερίδας (Α1) αλλά και στις εκπομπές του ίδιου του Καρατζαφέρη μέσα από τον κομματικό δίαυλο ΤΗΛΕΑΣΤΥ. Ένας πολιτικός λόγος που κινείται μέσα από έναν ποικιλόμορφο εθνολαϊκισμό που όμως σε αρκετά σημεία έρχεται σε ρήξη με την καθαρά εθνικιστική πλευρά του ΛΑ.Ο.Σ., τα στελέχη του Ελληνικού Μετώπου του Βορίδη. Ενώ ο Καρατζαφέρης διαμορφώνει λαϊκιστικά την πολιτική του ανάλογα με τη ζήτηση, ο Βορίδης διαμορφώνει τις θέσεις του κυρίως ανάλογα με την "προσφορά" - την εθνικιστική ιδεολογία του. To Έθνος, ο ΛΑ.Ο.Σ. και ο Λαϊκισμός περιπλέκονται αλλά και ενίοτε συγκρούονται.