"Να ονειρεύομαι απ' το παράθυρο να ταξιδεύω"

Αυτό συνήθιζε να κάνει από τη νεαρή της ηλικία. Να ονειρεύεται και να ταξιδεύει με μουσικές, με εικόνες, με κείμενα πεζά, με ποιήματα.
Κι' όταν κάτι άγγιζε πολύ την ψυχή της, συνήθιζε να αποτυπώνει σκόρπιες σκέψεις σε φύλλα χαρτιού που άλλοτε πετούσε, άλλοτε κρατούσε στο συρτάρι της, για να τις θυμίζουν τις δυνατότερες στιγμές της ζωής της.
Πριν καιρό, για ένα ολόκληρο βράδυ "χάθηκε" στους παλιούς της δίσκους του βινυλίου. Τους ξεσκόνισε, τους χάιδεψε τρυφερά με το βλέμμα της, άκουσε αρκετούς στο καλοσυντηρημένο pick-up και πάλι ταξίδεψε όπως παλιά.
Μετά γεμάτη συναισθήματα λύπης, χαράς, νοσταλγίας, θλίψης, αγάπης, θυμού, απόρριψης, άρνησης, αποδοχής, συναισθήματα ζωής, πήρε μολύβι και χαρτί και άρχισε να γράφει τους "Εσωτερικούς μονολόγους" της, που τώρα μ' ένα κρυφό καρδιοχτύπι, περιμένει να διαβάσετε.