Την ιστορία αυτή την ήξερα από παλιά, ο Αλμπέρ Φαραόν ήταν παππούς του φίλου μου του Φουάντ, και πάντα μου φαινόταν απίστευτη. Πώς η Γκόλντα Μέιρ, η Πασιονάρια του σιωνισμού, η ίδια η ενσάρκωσή του, βρέθηκε στην αγκαλιά ενός Παλαιστίνιου;
Περί τα τέλη του 1920, ο Αλμπέρ Φαραόν ζούσε στο Λίβανο. Απόγονος μιας πλούσιας οικογένειας από την Παλαιστίνη, κατά κάποιον τρόπο τραπεζίτης, ήταν λίγο εκτός τόπου στη Βηρυτό. Έπληττε με τα κοσμικά, τα άλογα ήταν το μοναδικό του πάθος. Επέστρεφε συχνά στη Χάιφα, τον τόπο όπου γεννήθηκε, τρεις ώρες δρόμο, ώσπου μια ωραία μέρα εγκαταστάθηκε εκεί, εγκαταλείποντας γυναίκα και παιδιά. Το σκάνδαλο δεν άργησε να ξεσπάσει, ο Αλμπέρ είχε μια Εβραία ερωμένη στην Παλαιστίνη, το όνομά της ήταν Γκόλντα Μέιρ.
Μία από τις ανιψιές του Αλμπέρ ζει ακόμα στο Κάιρο. Ο Αλμπέρ την επισκεπτόταν κάθε φορά που περνούσε απ' την πόλη. Της μιλούσε για την Γκόλντα, ήταν ο μοναδικός άνθρωπος από τους δικούς του στον οποίο μπορούσε να μιλήσει. Η υπόλοιπη οικογένεια προτιμούσε να μη γνωρίζει τίποτε. Ένας δικός τους κοιμόταν με τον εχθρό. Ήταν αδιανόητο το γεγονός αυτό, απρεπές, σχεδόν χυδαίο.
Είναι άραγε μια ιστορία αδύνατη; Σχεδόν αδύνατη, καταδικασμένη να υπάρχει στα όρια αυτού του σχεδόν, σ' αυτό το πολύ στενό πλαίσιο όπου αυτό που δεν πρέπει να συμβεί συμβαίνει, στη λεπτή λωρίδα γης όπου φυτρώνει το απαγορευμένο λουλούδι, η ενστικτώδης ορμή, η ίδια η ζωή.