Το χωριό Σπαρτιά, υπήρξε πάντοτε στην ιστορία του, ένα ζωντανό χωριό με έντονη και εν πολλοίς άγνωστη παρουσία στο αέναο ποτάμι της Ιστορίας. Νομίζω ότι η εξέλιξη των πραγμάτων έφερε σιγά-σιγά στην απογύμνωσή του από τα σημεία εκείνα της επαφής και συνάφειας των ανθρώπων. Μετά τον σεισμό του 1953 ξανακτίστηκε και πρόκοψε, με την αγάπη και τη δουλειά των κατοίκων του. Όμως η αλλαγή που προκάλεσαν οι εξελίξεις στον οικονομικό τομέα, η υπογεννητικότητα και τόσα άλλα έφεραν μοιραία γεγονότα, όπως την κατάργηση των κοινοτήτων με το σύστημα Καποδίστριας (1997), την κατάργηση του Δημοτικού Σχολείου Σπαρτιών, τη διακοπή λειτουργίας του Ελαιοτριβείου και τόσα άλλα, που δεν είναι αντικείμενο αυτής της προσπάθειας...