Παραμύθι μ' όνομα, το στέριωμα των προσφύγων στη νέα πατρίδα...

Θα μπορούσε να 'ταν η ιστορία της ζωής του δικού σας πατέρα, του δικού σας παππού. Ένα Σμυρνιωτόπουλο που έφυγε με την Καταστροφή, ως Γάλλος υπήκοος, με ψεύτικα χαρτιά, χωριστά από την οικογένειά του, φθάνει ύστερα από δεκαπέντε ημέρες, στην προκυμαία της Θεσσαλονίκης. Πώς θα του φερθούν στην άλλη πατρίδα, την Ελλάδα, τώρα που έρχεται πρόσφυγας, χωρίς προοπτικές; Με την αγωνία να τον ταλανίζει "σώθηκαν οι δικοί μου;" - "πού να 'ναι τώρα;"

Μόνος κι έρημος στη Θεσσαλονίκη. Από εκεί που άφησε το κουβάρι των αναμνήσεων στο πρώτο του αφηγηματικό βιβλίο Πώς να σε ξεχάσω, Σμύρνη αγαπημένη, ο Γιώργος Θ. Κατραμόπουλος, ενενήντα ενός ετών, χρυσοχόος, που ανοίγει ακόμη στην Περικλέους το μαγαζί του, χωρίς να πάρει σύνταξη από την πατρίδα που τον δέχθηκε, τώρα ξαναπιάνει το νήμα των αναμνήσεων. Ας ακούσουμε, όπως θ' ακούγαμε το παραμύθι της ζωής μας, αν είμαστε από τις χαμένες πατρίδες, κι αν είχαμε έναν παππού να μας το ιστορήσει στο παραγώνι του σπιτιού που δώσαμε αντιπαροχή...