Μια κρύα νύχτα του Δεκεμβρίου του 1942, ένας ναζί αλεξιπτωτιστής προσγειώνεται στο Κεϊμπριτζσάιρ. Αποστολή του; Να σαμποτάρει τους Βρετανούς στον πόλεμο. Οι Γερμανοί προϊστάμενοί του τον αποκαλούν Φριτς ή Φρίτσεν. Η βρετανική αστυνομία τον γνωρίζει ως Έντι Τσάπμαν, "έναν επικίνδυνο άνδρα με άκρες σε συμμορίες κλεφτών", και πιστεύει πως είναι ακόμα στη φυλακή. Μέσα σε λίγες μόνο βδομάδες, ο Τσάπμαν βρίσκεται στα χέρια της ΜΙ5 παρέχοντας τις υπηρεσίες του ως πράκτορας Ζιγκ Ζαγκ και γράφοντας το πιο συγκλονιστικό κεφάλαιο στην ιστορία της βρετανικής κατασκοπίας.

Απρόβλεπτος, ζωηρός και αμφιβόλου ηθικής, ο Τσάπμαν αποδείχτηκε ωστόσο εξαιρετικά χρήσιμος τόσο για τους Γερμανούς όσο και για τους Βρετανούς επικεφαλής του. Οι ναζί τον είχαν για τον εκλεκτό τους κατάσκοπο· του απένειμαν μάλιστα το Σιδηρού Σταυρό για τις υπηρεσίες του στη Βρετανία και στην κατάληψη της Ευρώπης. Κατά την εκτίμηση της ΜΙ5, πάλι, ο Ζιγκ Ζαγκ ήταν ο άνθρωπος που κατάφερε όσα λίγοι. Απομάκρυνε τις βόμβες V-IS από το Λονδίνο, εξαπάτησε τους Γερμανούς διοχετεύοντάς τους ψευδείς πληροφορίες, προθυμοποιήθηκε με ύφος εντελώς μπλαζέ να δολοφονήσει τον Χίλτερ, κι όλα αυτά με ένα μοναδικό συνδυασμό κατασκοπικού ταλέντου και έμφυτης γοητείας, που δεν περνούσε καθόλου απαρατήρητη στις γυναίκες.

Ο Τσάπμαν φλέρταρε με τις αντιθέσεις, λάτρευε την περιπέτεια. Συνδύαζε την προδοσία με τον πατριωτισμό· μπορούσε να γίνει ένας αλήτης αλλά και ένας άνθρωπος με φιλότιμο. Το πρόβλημα με τον Τσάπμαν, τόσο για τους ανωτέρους του όσο και για τις αναρίθμητες ερωμένες του, ήταν ότι ποτέ δεν κατάφεραν να καταλάβουν πού σταματούσε η μια του ιδιότητα για να ξεκινήσει η άλλη.