Η σειρά "Ελληνομουσείον" διευρύνθηκε με αυτόν τον τόμο, στον οποίο θησαυρίζεται η ελληνική ξυλογλυπτική. Η λαϊκή τέχνη και η νεοελληνική χειροτεχνία προσεγγίζονται ως μάθημα αυτογνωσίας του λαού μας και ως αισθητική απόλαυση των έργων που συνθέτουν έναν πραγματικό ύμνο
στο μεράκι και τη φαντασία της ρωμιοσύνης. Η εμπειρική έρευνα του συγγραφέα διήρκεσε από το 1975 έως το 1980. Η συγκέντρωση του υλικού αυτής της εργασίας λειτουργεί σήμερα ως "κιβωτός μνήμης" και προσφέρει χρήσιμα πορίσματα για την εθνική προβολή, την αισθητική παιδεία, την δημιουργία, την οικονομία κ.λπ. Κυρίως όμως, προτρέπει για μια άλλη θεώρηση στο χώρο της τέχνης.