Ο Ίταλο Καλβίνο πέθανε την παραμονή της αναχώρησής του για το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, αφήνοντας πίσω του το κείμενο των διαλέξεων που θα έδινε εκεί. Η "ελαφρότητα", η "ταχύτητα", η "ακρίβεια", η "οπτικότητα", η "πολλαπλότητα" -οι αξίες στις οποίες είναι αφιερωμένα αυτά τα "αμερικανικά μαθήματα"- συνθέτουν ένα καλειδοσκοπικό πρίσμα μέσα από το οποίο ο Καλβίνο επισκοπεί ένα σημαντικό μέρος της παγκόσμιας λογοτεχνίας (από τον Βοκάκιο και τον Δάντη ως τον Φλωμπέρ, τον Λεοπάρντι, τον Μούζιλ και τον Μπόρχες), και μαζί το δικό του συγγραφικό έργο. Το τελευταίο βιβλίο του αποτελεί έτσι, όχι μόνο ένα πνευματικό υστερόγραφο στο τέλος του αιώνα, αλλά και μια πρωτότυπη εισαγωγή στη λογοτεχνία και τη ζωή της επόμενης χιλιετίας.