"Ο Ίνστετεν είναι ένας άνθρωπος της καριέρας -δεν λέω αριβίστας, αφού δεν είναι, για κάτι τέτοιο είναι πραγματικά πολύ αξιοπρεπής-, ένας άνθρωπος της καριέρας λοιπόν, κι αυτό θα ικανοποιήσει τη φιλοδοξία της Έφης. [...]
Θα ικανοποιηθεί όμως και η κλίση της προς το παιχνίδι και την περιπέτεια; Αμφιβάλλω. Ο Ίνστετεν πολύ δύσκολα θα καταφέρει να της προσφέρει τις μικρές διασκεδάσεις της στιγμής και τις παρορμήσεις, όλα εκείνα που καταπολεμούν την ανία, αυτόν τον θανάσιμο εχθρό μιας έξυπνης νεαρής γυναίκας. Δεν θα την αφήσει σε μια πνευματική έρημο, αφού είναι πολύ έξυπνος και πολύ κοσμοπολίτης, μα ούτε και θα την κάνει να διασκεδάζει ιδιαίτερα. Και, πράγμα που είναι και το χειρότερο, ούτε καν θα τον απασχολήσει ποτέ στα σοβαρά το ερώτημα με ποιο τρόπο θα το πετύχει. Για ένα διάστημα, θα πάει έτσι το πράγμα, χωρίς να προξενήσει μεγάλη ζημιά, στο τέλος όμως αυτή θα το προσέξει και θ' αρχίσει να πληγώνεται. Τι θα γίνει μετά, δεν ξέρω. Γιατί, όσο μαλακιά και υποχωρητική κι αν είναι, έχει και κάτι το οξύθυμο μέσα της και τα παίζει όλα για όλα."

O γερμανός συγγραφέας Henri Theodore (Theodor) Fontane γεννήθηκε το 1819 στο Neuruppin και πέθανε το 1898 στο Βερολίνο. Το μυθιστόρημά του "Έφη Μπριστ" κυκλοφόρησε το 1895, όταν ο συγγραφέας του έκλεινε σχεδόν τα εβδομήντα έξι του χρόνια, και επισφράγισε τη μακρά προσπάθειά του "να εφεύρει, να πραγματοποιήσει και να τελειοποιήσει", στη Γερμανία, το κοινωνικό μυθιστόρημα. Το κράμα χιούμορ και λυρισμού, η φυσικότητα των διαλόγων, προπάντων η λεπτή ψυχολογική ανάλυση χάριν της οποίας ανανεώνονται η συνήθης "περιγραφή" και η τετριμμένη "τοπογραφία" ("Η περιγραφή του τοπίου τότε μόνον έχει αξία, όταν προετοιμάζει ή εξαίρει ψυχικές καταστάσεις", σημείωνε ο Fontane), αρετές μείζονος έργου, οδήγησαν τον Thomas Mann να δηλώσει, το 1919: "Από μια βιβλιοθήκη με μυθιστορήματα διαλεγμένα με τ' αυστηρότερα κριτήρια, κι αν ακόμα περιοριζόταν κανείς σε μια δωδεκάδα βιβλία, σε δέκα, σε έξι -απ' αυτήν δεν θα επιτρεπόταν να λείπει η "Έφη Μπριστ""".