(...) Μετά το 1968 ο εβραϊκός μεσσιανισμός θα πάψει να παίρνει, πλειοψηφικά, επαναστατική κατεύθυνση και θα στραφεί προς το κράτος του Ισραήλ και την εξυπηρέτηση της παγκοσμιοποίησης.
(...) Αν λοιπόν ο μεσσιανισμός, από επαναστατικός και αντικαθεστωτικός, περάσει στην "υπεράσπιση της Δύσης", μπορεί ευκολότατα να μεταβληθεί σε ένα ακόμα όχημα του νέου "περιούσιου" λαού, των Αμερικάνων. Γι' αυτό και θα είναι οι Εβραίοι της Αμερικής που θα πραγματοποιήσουν με μεγαλύτερη ευκολία τη σύνδεση ανάμεσα στην πλανητική ηγεμονία και τον παγκοσμιοποιητικό οικουμενισμό των ΗΠΑ, από τη μια, και το κράτος του Ισραήλ, από την άλλη, τον μεσανατολικό χωροφύλακα των συνολικών συμφερόντων του "πολιτισμένου κόσμου" -συμφερόντων που αποπνέουν την οσμή του πετρελαίου.
(...) Το εβραϊκό έθνος έπαψε να είναι ο παρίας αυτού του κόσμου, έπαψε να είναι ο "περιπλανώμενος Ιουδαίος" και οι Εβραίοι αντικαταστάθηκαν από... τους Παλαιστίνιους, τα θύματά τους. Η τετριμμένη αλλά πραγματική "αποκατάσταση" του εβραϊκού έθνους σκότωσε τον επαναστατικό μεσσιανισμό του. Και το γεγονός ότι οι Εβραίοι διανοούμενοι, όπως ο Τσόμσκι και πολλοί άλλοι ακόμα, που γράφουν σε αυτό το βιβλίο, καταγγέλοντας το σιωνισμό και συνεχίζουν στον επαναστατικό δρόμο της παλιάς εβραϊκής παράδοσης, μας προφυλάσσει από οποιονδήποτε πρωτόγονο αντιεβραϊσμό και από οποιαδήποτε μετατροπή του αντισιωνισμού σε αντισημιτισμό.
Στο βιβλίο αυτό υπάρχουν κείμενα των: Σ. Μ. Λίπσετ, Ε. Ράαμπ, Ν. Τσόμσκυ, Κ. Χόλντεν, Π. Φίντλεϋ, Α.Μ. Γιόζεφ, Τζ. Τζ. Γκόλντμπεργκ, Α. Μ. Σίντι, Ρ.Ι. Φρήντμαν, Τ. Σεγκέβ, Ι. Σαμίρ, Ι. Σαχάκ, Ν. Μεζβίνσκυ, Μ. Μόρις, Ε. Χέρμαν, Μ. Ρούμπιν, Ο. Μπένζιο, Τζ. Όζτσαν, Ι. Γκράϊλσάμερ, Ν. Φίνκελστάϊν.