Η "Δωδέκατη νύχτα" γράφτηκε μάλλον το 1601, και η πρώτη γνωστή παρουσίαση της έγινε στις 2 Φεβρουαρίου του 1602.

Το έργο αποτελείται από 2.579 στίχους, το 62% του κειμένου είναι πρόζα και το 38% είναι έμμετρο. Αφηγείται την ιστορία της νεαρής Βιόλα που φτάνει στις ακτές της Ιλλυρίας μετά από ένα ναυάγιο, πιστεύοντας ότι ο δίδυμος αδελφός της Σεμπάστιαν έχει πνιγεί, και μπαίνει στην υπηρεσία του δούκα Ορσίνο ντυμένη αγόρι. Ο μελαγχολικός δούκας είναι ερωτευμένος με την όμορφη και βαρυ-πενθούσα κόμισσα Ολίβια, η οποία με τη σειρά της ερωτεύεται τη Βιόλα πιστεύοντας ότι είναι αγόρι. Στην Ιλλυρία όμως εμφανίζεται κάποια στιγμή και ο Σεμπάστιαν ακολουθούμενος από τον γενναίο πλοίαρχο Αντόνιο που του έχει σώσει τη ζωή.

Ο Σαίξπηρ άντλησε αυτό το κομμάτι της πλοκής του έργου από την ιταλική κωμωδία "Οι απατημένοι" (Gl'Ingannati) που εκδόθηκε στα αγγλικά το 1537, αλλά και από μια ιστορία του Μπάρναμπυ Ριτς με τίτλο "Απολλώνιος και Σίλα" που εκδόθηκε το 1581. Πρόσθεσε ένα ζωηρό, χαριτωμένο αλλά και ενίοτε σκληρό περίγυρο με τον πνευματώδη γελωτοποιό Φέστε, τον μόνιμα μεθυσμένο συγγενή της Ολίβια, σερ Τόμπυ, τη σκανταλιάρα ακόλουθό της Μαρία, τον μειωμένης ευφυΐας υποψήφιο γαμπρό σερ Άντριου, και τον δυσάρεστα φιλόδοξο αρχιθαλαμηπόλο Μαλβόλιο, και έφτιαξε μια σπαρταριστή, πικρή κωμωδία για τον έρωτα που είναι "γεμάτος φαντασίας σχήματα, ώστε κι ο ίδιος είναι εντελώς φανταστικός".

Η "Δωδέκατη νύχτα" είναι η νύχτα των Θεοφανείων που κλείνει τον κύκλο των Χριστουγεννιάτικων γιορτών. Νύχτα διασκέδασης και μεταμφιέσεων, στη διάρκεια της οποίας μπορούν να συμβούν τα πάντα, ή ...Ό,τι θελήσετε.

Η συγκεκριμένη μετάφραση -με ελάχιστες πρόσφατες βελτιώσεις- ήταν παραγγελία του "Θεάτρου του Νότου". Η παράσταση ανέβηκε τον Οκτώβριο του 1993 σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά, με την Όλια Λαζαρίδου στον διπλό ρόλο Βιόλα-Σεμπάστιαν, την Λυδία Φωτοπούλου Ολίβια, τον Ακύλα Καραζήση Ορσίνο, τον Δημήτρη Οικονόμου Φέστε και τον Άρη Λεμπεσόπουλο Μαλβόλιο.

(από την εισαγωγή της μεταφράστριας)