Αν πιστέψουμε το μεγάλο Ρώσο αισθητικό και κριτικό Μπελίνσκι, ο "Δον Ζουάν" αποτελεί από την άποψη της τέχνης "το καλύτερο έργο το Πούσκιν".

Ακόμα, πρέπει να σημειωθεί ότι η ίδια η ζωή του Πούσκιν, δείχνει ορισμένα κοινά γνωρίσματα με την ιστορία του Δον Ζουάν.

Απ' όλα τα έργα του Πούσκιν, ο "Δον Ζουάν" είναι αυτό που ανεβάστηκε περισσότερες φορές στη σκηνή. Οι ηθοποιοί τις περισσότερες φορές καταλαβαίνουν το έργο, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, αφού και το ίδιο το έργο θέτει ορισμένα ερωτηματικά, όπως για παράδειγμα κατά πόσον ήταν ειλικρινής η αγάπη του Δον Ζουάν προς την Δόνα Άννα, ή κατά πόσον ο Δον Ζουάν ήταν ένας ψυχρός υπολογιστής.

Παρ' όλα αυτά μια προσεκτική μελέτη του έργου πείθει, ότι περιέχει όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν ένα πετυχημένο θεατρικό έργο. Αλλά κι από την άποψη της ίδιας της ψυχοσύνθεσης του Πούσκιν, δεν υπάρχει άλλο έργο του στο οποίο να δίνει τον εαυτό του με τόση πληρότητα. Η ειρωνεία η συγκίνηση, η αγάπη, ο φόβος, εκφράζονται σε μερικές σελίδες, λιτά, χωρίς περιττά λόγια. Ωστόσο, κάθε φράση, κάθε λέξη που χρησιμοποιεί ο Πούσκιν, δεν είναι τυχαία. Η ευκολία μάλιστα με την οποία διαβάζεται το κείμενο, δεν πρέπει να εμποδίσει τον αναγνώστη να εκτιμήσει τον πλούτο των στοιχείων που υπάρχουν στο έργο και την τέχνη με την οποία παρουσιάζονται.