Ο Τρέπλιεφ ανερχόμενος συγγραφέας αναζητά νέους τρόπους έκφρασης στη συγγραφή και στο θέατρο, κάτω από τη σκιά της μητέρας του Αρκάντινα, καταξιωμένης ηθοποιού του κατεστημένου θεάτρου. Στο κτήμα του θείου του Σορίν παρουσιάζει το θεατρικό του έργο με τη βοήθεια της αγαπημένης του Νίνα, ανερχόμενης ηθοποιού. Η παράσταση θα τελειώσει άδοξα. Οι θεατές του έργου, μεταξύ των οποίων και η μητέρα του θα το απαξιώσουν και θα ειρωνευτούν την προσπαθειά του.
Οι σχέσεις των ηρώων θα εγκλωβιστούν σε αδιέξοδα, καθώς η Νίνα αποφασίζει να ακολουθήσει το όνειρό της, να γίνει επαγγελματίας ηθοποιός, ερωτεύεται παράφορα τον Τριγκόριν, γνωστό συγγραφέα και αγαπημένο της Αρκάντινα.
Δύο χρόνια αργότερα, ο Τρέπλιεφ παρακολουθεί από μακριά τη ζωή της Νίνα, ζωή κατεστραμμένη σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο, ενώ ο ίδιος έχει καταφέρει να γίνει ένας μέτριος συγγραφέας.
Η κατάσταση της υγείας του θείου του Σορίν, αναγκάζει την Αρκάντινα και τον Τριγκόριν να επιστρέψουν στο κτήμα, ενώ επιστρέφει και η Νίνα τσακισμένη και ανήμπορη σαν τον νεκρό γλάρο, που πριν από χρόνια είχε αποθέσει στα πόδια της ο Τρέπλιεφ. Προδομένη, πρώην ερωμένη του Τριγκόριν, επισκέπτεται τον Τρέπλιεφ. Όταν πια φύγει, ένας πυροβολισμός θα ακουστεί από το δωμάτιο του. Ο Τρέπλιεφ αυτοκτόνησε...

Η συγγραφή του "Γλάρου" ολοκληρώθηκε το 1895. Στη σκηνή ανέβηκε πρώτη φορά το 1896, η παράσταση δε βρήκε ανταπόκριση και χαρακτηρίστηκε αποτυχημένη. Αντιθέτως το 1898 ανέβηκε και πάλι, στο Θέατρο Τέχνης της Μόσχας, σε σκηνοθεσία Κ. Στανισλάφσκι όπου γνώρισε επιτυχία.
Με αυτό το έργο εγκαινιάστηκε η σύνθεση της τσεχωφικής δραματουργίας, όπου ο καθιερωμένος κεντρικός ήρωας αντικαθίσταται από μία ομάδα ανθρώπων όπου η δράση του έργου μοιράζεται σε αυτή την ομάδα. Το έργο δεν είναι κωμωδία ή δράμα αλλά "κωμωδία σε τέσσερις πράξεις" όπως έλεγε και ο ίδιος ο Τσέχωφ.

Στο έργο θίγονται οι σχέσεις ανθρώπων της καθημερινότητας που αγαπούν, υπηρετούν ή θέλουν να υπηρετήσουν την Τέχνη του Θεάτρου, αγαπούν, διεκδικούν και προσπαθούν να ξεπεράσουν τα αδιέξοδα της ζωής τους.