"Επιτέλους, τι ενδιαφέρον βρίσκετε στους μύθους και τις ιστορίες του παππού σας;" προκάλεσε τα παιδιά ο Χάρης.

"Αρέσουν στα παιδιά, γιατί ίσως προτιμούν με απλό τρόπο, μέσα από τη δράση των κεντρικών προσώπων των ιστοριών, να μαθαίνουν πώς ν' αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες που τους παρουσιάζονται", βιάστηκε ν' απαντήσει η Μαίρη, η γυναίκα του. Και συνέχισε: "Παράλληλα, τα βασικά πρόσωπα σε αρκετές διηγήσεις ζουν όμορφες συναισθηματικές καταστάσεις, στις οποίες αβίαστα συμμετέχουν τα παιδιά. Οι καταστάσεις μάλιστα αυτές υποβάλλουν στην ψυχή τους την απλή και βαθύτατη αίσθηση που έχουμε όλοι μέσα μας για την αξία της εντιμότητας και τη δύναμη της καλοσύνης."

"Ναι, αλλά νομίζω πως τα "ωραία μηνύματα" και οι πολλές νουθεσίες δε βοηθάνε. Έχουμε μπουχτίσει από τα μεγάλα λόγια", είπε η Ελπίδα, για να πειράξει τα παιδιά.

"Ασφαλώς, τα λόγια δεν μπορούν να πετύχουν τα πάντα", είπε η κόρη της η Έλενα. "Και σίγουρα, τα πολλά λόγια γίνονται συχνά βαρετά. Τα λόγια όμως του παππού δεν είναι απλά ένα σύνολο από γράμματα βαλμένα στη σειρά. Είναι εκείνα που φέρνουν μπροστά στα μάτια μας τον αγώνα που δίνουν οι άνθρωποι στη ζωή. Είναι οι ιδέες που δίνουν τροφή στα όνειρά μας και δυναμώνουν τις ελπίδες μας να τα πραγματοποιήσουμε."