Κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού και της πρώτης περιόδου ανάπτυξης του Εθνικού Συστήματος Υγείας αναπτύχθηκαν εσωτερικές δομικές αντιφάσεις με βασικό πυρήνα την αντίθεση ανάμεσα στην αρχή της ισότητας και την πλήρη ελευθερία πρόσβασης υπό καθεστώς πλήρους ασφαλιστικής κάλυψης. Η κατάσταση αυτή επέτεινε τις δυσλειτουργίες που έχουν επισημανθεί και, κυρίως, συνέβαλε στη μεταβολή της φύσης και του χαρακτήρα των υγειονομικών υπηρεσιών, υπό την έννοια της εκτεταμένης καθιέρωσης ποσοστών συνασφάλισης από μέρους των χρηστών για την επίτευξη πρόσβασης στις υπηρεσίες υγείας. Κατά συνέπεια, η έλλειψη οργανωτικής συνέχειας στα διάφορα επίπεδα της φροντίδας και παροχής ολοκληρωμένης δέσμης φροντίδων έχει ως αποτέλεσμα την εκτεταμένη χρήση ίδιων πληρωμών και παραπληρωμών για τη διασφάλιση της καλής πρόσβασης. Τα φαινόμενα αυτά επιτείνονται από την απουσία διοικητικών κανόνων ή τιμών στο υγειονομικό σύστημα.