Βορειοδυτικά της Χίου, στο ύψωμα Εψιλές, εκεί που διακρίνουμε στο βάθος την Βολισσό, τα Ψαρά, τα Λιμιά, τον κάβο της Αγίας Μαρκέλλας, τα χωριά της Αμανής, Σιδηρούντα, Βολισσό, Πυραμά, Παρπαριά, Ποταμιά και Πισπιλούντα, καθώς και τα χωριά Φυτά, Κηπουριές και Σπαρτούντα, βλέπουμε, ένα χωριό, καρφιτσωμένο σαν διαμάντι ανεκτίμητο, στους νότιους πρόποδες του Πελινναίου όρους, του υψηλότερου και πιο επιβλητικότερου βουνού της Χίου. Αυτό είναι το χωριό Διευχά. Γραπτές ιστορικές πηγές για το κτίσιμο του χωριού δεν υπάρχουν, εκτός από ορισμένα αναγραφόμενα περί της υπάρξεως του χωριού στους Κώδικες της Ιεράς Μονής Μουνδών (1574 μ.Χ.), τις σχέσεις των χωριανών με την Ιερά Μονή, αλλά καμία γραπτή πληροφορία για την χρονολογία ίδρυσης και από ποιους χτίστηκε το χωριό. Όσα αναγράφονται στο βιβλίο αυτό, βασίζονται στην παράδοση, από στόμα σε στόμα και από γενιά σε γενιά, όπως τα άκουσα ο συγγραφέας στα παιδικά του χρόνια από τους γέροντες της εποχής εκείνης.