Το φαινόμενο της διαφθοράς έχει λάβει σημαντικές διαστάσεις στις μέρες μας. Το κόστος της, εκτός από οικονομικό, είναι και κοινωνικό, μιας και η διαφθορά υποσκάπτει τη δημοκρατία, επιβραδύνει την ανάπτυξη, διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες, αποσαρθρώνει τις κοινωνικές δομές και συχνά ανοίγει το δρόμο στο οργανωμένο έγκλημα. Τόσο ο διεθνής όσο και ο ευρωπαϊκός νομοθέτης, αλλά κατ' επέκταση και ο εθνικός, προσπάθησαν μέσα από διατάξεις ποινικού ενδιαφέροντος να περιορίσουν το φαινόμενο. Στην παρούσα μελέτη αναλύονται αυτές οι νομοθετικές προσπάθειες, με επίκεντρο τις ελληνικές ποινικές διατάξεις με τις πρόσφατες τροποποιήσεις τους, οι οποίες τιμωρούν τη δωροδοκία, που αποτελεί, θα λέγαμε, τον πυρήνα του φαινομένου της δημόσιας διαφθοράς σήμερα. Παρουσιάζονται επίσης προτάσεις για τον περιορισμό του φαινομένου της διαφθοράς, αλλά και προτάσεις βελτίωσης των υφιστάμενων διατάξεων του ποινικού κώδικα μέσω μιας ορθολογικής χρήσης του ποινικού δικαίου που σέβεται το Σύνταγμα. Το συμπέρασμα που προκύπτει όμως είναι ότι όποιες προσπάθειες και να γίνουν σε επίπεδο νομοθετικό, δεν θα υπάρξει αποτέλεσμα, αν δεν γίνει συνείδηση όλων μας ότι οι πράξεις διαφθοράς βλάπτουν το λαό, τη χώρα και τελικά το ίδιο το άτομο που μετέχει σε τέτοιες ενέργειες.