Ένα δεκάχρονο κορίτσι Ποντιακής καταγωγής, έρχεται με την οικογένειά της από την Τασκένδη, το 1991, μετά την περεστρόικα, στη Θεσσαλονίκη.
Προσπαθώντας να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες ζωής, στη φτώχεια που μοιραία αντιμετώπισε, στη νεοελληνική γλώσσα, στην ελληνική κοινωνία της ευημερίας και των απαιτήσεων, συναντάει πολλές δυσκολίες και ρατσιστικές προκλήσεις.
Με τη δύναμη του νου και την εργατικότητά της, επιβάλλεται, επιβιώνει, κατορθώνει το ακατόρθωτο και εισάγεται στο τμήμα της Ιατρικής σχολής της Αλεξανδρούπολης.
Η προσωπική και οικογενειακή της ιστορία συνδέεται άμεσα με την ιστορία του Ποντιακού ελληνισμού, που η γιαγιά και ο παππούς κάνουν συνεχείς αναφορές, τα βράδια στο σπίτι όπου μεγαλώνει, στην Ποντιακή διάλεκτο.