Ο Δανιήλ Χαρµς υπήρξε ένας από τους τελευταίους εκπροσώπους της περίφημης ρωσικής πρωτοπορίας. Οι ιστορίες του -συνθέσεις απλότητας, πειραματισμού και αχαλίνωτης φαντασίας- σαρκάζουν την ανθρώπινη κατάσταση, σε μια εποχή όπου η λογική δίνει τα παράλογα σπλάχνα της, και η "κανονικότητα" παίρνει εξωφρενικές διαστάσεις, οι οποίες οφείλονται στην προσπάθεια των ηρώων να εφαρμόσουν µε αυστηρό τρόπο την τυπική λογική στην καθημερινότητά τους.

Στα διηγήματά του ο Χαρμς, ανατρέποντας ευρηματικά την ορθολογική ανάπτυξη της πλοκής, προαναγγέλλει µε ώριμο τρόπο την ευρωπαϊκή λογοτεχνία του παραλόγου - και αναγκάζει τη μεγάλη Ρωσίδα ποιήτρια Άννα Αχμάτοβα να αποφανθεί πως "ο Χαρμς κατόρθωσε κάτι μοναδικό: την πεζογραφία του 20ού αιώνα".