[...] Το νησί μας, η Πάτμος, έλαχε να έχει την θεία ευλογία, αρκετοί άγιοι, να "διαλάμψουν" στον ιερό χώρο της. Ελκύστηκαν από τη χάρη και τον εξαγιασμό της εξ αιτίας της εξορίας και της διαβίωσης σ' αυτήν του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Επεθύμησαν λοιπόν και τη δική τους "κατά Θεόν διαβίωσιν". Εθεώρησαν το ιερό νησί μας ως θεοβάδιστο τόπο παραλληλίζοντάς το με τους Αγίους Τόπους και το Όρος Σινά.
Ο πρώτος που άνοιξε το δρόμο και "ανακάλυψε" θα λέγαμε, την ιερότητα και την καταλληλότητα του νησιού για την "μετά Θεού ομιλίαν", ήταν ο Όσιος Χριστόδουλος. Ακολούθησαν κι άλλοι, "γηγενείς" αλλά και "επήλυδες", όπως ο άγιος Μακάριος ο Καλογεράς, ο άγιος Γεράσιμος ο Βυζάντιος, και ιδιαίτερα, όσοι από το ησυχαστικό κίνημα των λεγομένων "Κολλυβάδων", βρήκαν εδώ καταφύγιο, όπως και στη γειτονική Λειψώ, όταν έφυγαν από το Άγιον Όρος, μετά τη γνωστή "έριδα" περί των μνημοσύνων και των κολλύβων, η οποία είχε συγκλονίσει την Ορθόδοξη Ελλάδα, αλλά ανέδειξε πραμγατικούς μαχητές του πνεύματος και του ορθόδοξου μοναχισμού.
[...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)