[...] H εικονογραφία του Ακαθίστου Ύμνου, έτσι όπως έχει αποδοθεί στις εκκλησίες των μοναστηριών των προηγουμένων αιώνων, με απασχόλησε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η ιδιαίτερη θεματογραφική ανάλυση του καθενός από τους εικοσιτέσσερις οίκους μού έδωσε τη δυνατότητα να μελετήσω και να αναπτύξω κάθε σκηνή χωριστά, αναζητώντας και μεταφέροντας μηνύματα μέσα από τις γραμμές των σχεδίων μου. Πρότυπο για μένα στάθηκαν οι μεγάλοι αγιογράφοι του παρελθόντος, που τις αποτύπωσαν στο μνημειακό ζωγραφικό διάκοσμο.
Η προσπάθειά μου συνιστά τον καρπό αυτής της μελέτης και συγχρόνως μία απόπειρα απόδοσης συμβόλων και στοιχείων, τα οποία καταγράφηκαν σε εικοσιτέσσερα ανθίβολα, σχεδιασμένα με σινική μελάνη και γραμμοσκιάσεις. Καθένα δίνει μια ολοκληρωμένη παρουσίαση ενός οίκου του Ακαθίστου Ύμνου, με ακροστιχίδα από το Α έως το Ω, με στόχο την ορθή θεολογική ερμηνεία του θέματος. Η σχεδιαστική τους αποτύπωση στάθηκε για μένα ένα ταξίδι. Κάθε γραμμή και ένας καινούργιος κόσμος, μια εσωτερική αναζήτηση, η οποία συνεχώς τροφοδοτείτο από πολλά ερεθίσματα, αναμνήσεις και βιώματα περασμένων χρόνων, που με οδήγησαν, σχεδόν χωρίς να το καταλάβω, στο τελικό αποτέλεσμα. Σε όλη αυτή τη διαδρομή αισθάνθηκα ότι δεν παρατηρούσα απλώς την εικόνα από έξω, αλλά ότι συμμετείχα σε αυτή, λαμβάνοντας μέρος σαν αθέατη σκηνική παρουσία στο χώρο που διαδραματίζονταν τα γεγονότα. [...] (Ανθή Βαλσαμάκη)