Η μικρή Αστρίτσα είναι καλόψυχη και γλυκιά, αλλά αντιμετωπίζει την καταπίεση και το χλευασμό από τους μεγαλύτερους και δυνατότερους πλανήτες, και ιδίως από τον κακό Τιτάνα, που την καταδικάζει να ζει στο κρύο και την παγωνιά. Όλα αυτά όμως μέχρι να επέμβει ο Μέγας Ήλιος, να συντρίψει με τη δύναμή του το κακό και να μετατρέψει τον μικρό παγωμένο δορυφόρο στον ομορφότερο και πιο ζωντανό πλανήτη του ηλιακού συστήματος. Μέσα από τη συμβολική γλώσσα του παραμυθιού αποτυπώνονται η δύναμη και η σωστή ή όχι χρήση της, οι αιώνιοι νόμοι του δικαίου και της αλήθειας και η αποκατάσταση της ισορροπίας μέσα από τον θρίαμβο της δικαιοσύνης.