Παλιοί, ξεχασμένοι στίχοι, γραμμένοι σε διάφορες εποχές τυπώθηκαν σε μια συλλογή. [...] Στις σελίδες βρίσκει κανείς στίχους για το Βιετνάμ, το παιδί, τη γυναίκα, τον έρωτα, τη φύση, το Θεό μέσα σ' ένα προβληματισμό ιδιότυπο. Είναι ο χαρακτήρας του ίδιου του ποιητή -όρο που ο Β.Α. Λαμπρόπουλος δεν αποδέχεται στο τελευταίο ποίημα της συλλογής.