Το 1907 εκδόθηκαν στην Αθήνα τα "Απομνημονεύματα" και το αρχείο του στρατηγού Μακρυγιάννη, από τον Γιάννη Βλαχογιάννη. Ο απόηχος από την Επανάσταση του 1821, από τα γεγονότα της Καποδιστριακής περιόδου και τη βασιλείας του Όθωνα δεν είχε ακόμη σβήσει, κανείς ωστόσο δεν μπορούσε να φανταστεί το κύρος που θα αποκτούσε το έργο του Μακρυγιάννη, ιδιαίτερα τα "Απομνημονεύματα", κατά τη διάρκεια του εικοστού αιώνα. Η ιστορική του αξία ήταν προφανής, αφού ο Μακρυγιάννης ιστορούσε τη στρατιωτική και πολιτική του δράση και εξηγούσε επιπλέον τις αιτίες, που τον είχαν οδηγήσει σε συγκεκριμένες πράξεις. Το κύρος ωστόσο του έργου του δεν οφείλεται μόνο στις πολύτιμες ιστορικές πληροφορίες, αλλά και σε άλλους λόγους, και οι οποίοι καθιστούν το κείμενο των "Απομνημονευμάτων" μοναδικό στοιχείο αναφοράς του νεότερου ελληνικού πολιτισμού.