Το παρόν βιβλίο πραγματεύεται τη σχέση ανθρώπου και ηθικής, εστιάζοντας σε έννοιες και σε ζητήματα που αφορούν στη σχέση μεταξύ νοσηλευτικής και φροντίδας. Στόχος είναι η ανάδειξη της σχέσης αυτής, η οποία εστιάζεται στα καθημερινά ζητήματα που θα προκύψουν ή που δυνητικά θα προκύψουν. Μπορεί η έννοια της νοσηλευτικής να εστιάζει στον πυρήνα της φροντίδας, η έννοια όμως της φροντίδας δεν εστιάζει μόνο στην νοσηλευτική πρακτική.

Ωστόσο, ο άνθρωπος, παρά την ελευθερία του, δεν διαθέτει παντοδυναμία επί παντός επιστητού. Υπάρχουν περιπτώσεις που πρέπει να θέσει όρια στην ατομική ελευθερία του έναντι του συνανθρώπου του και έναντι της ανθρωπότητας. Η σχέση ανθρώπου και ηθικής απαντάται από τα αρχαία χρόνια. Υπήρξε ως προβληματισμός από πνευματικούς ανθρώπους, ποιητές και φιλόσοφους. Αυτός ο προβληματισμός συνεχίστηκε και στους επόμενους αιώνες, με εκπροσώπους τους: J.J. Rousseau, Imm. Kant, J.S. Mill, L. Wittgenstein. Μέσα από αυτό το πρίσμα της διαλεκτικής σχέσης μεταξύ ανθρώπου και ηθικής, διερευνώνται έννοιες και ζητήματα που άπτονται της σχέσης μεταξύ νοσηλευτικής και φροντίδας, σε κείμενα της αρχαίας, νεότερης και σύγχρονης γραμματείας, όπου περιγράφεται η σχέση του νοσηλευτή με την περίθαλψη, την επιμέλεια και την φροντίδα.

Στο πλαίσιο της μελέτης αυτής εξετάζεται η σχέση της νοσηλευτικής με την φροντίδα. Επίσης, εξετάζεται η συμβολή των ηθικών θεωριών, των θεωριών φυσικού δικαίου και της εφαρμοσμένης ηθικής. Παράλληλα, γίνεται αναφορά στην σχέση της νοσηλευτικής ηθικής και των θεωριών της ηθικής της φροντίδας. Η μελέτη ολοκληρώνεται με την αναφορά αφενός στις τέσσερις θεμελιώδεις ηθικές αρχές: της αυτονομίας, της ωφελιμότητας, της δικαιοσύνης και της μη πρόκλησης βλάβης, και αφετέρου με την απόπειρα φιλοσοφικής αξιολόγησης κείμενων δεοντολογίας, σε σχέση με τα καθήκοντα, τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα.