Για ένα διάστημα θεωρούσα τον εαυτό μου σπουδαίο, για τον απλό λόγο ότι πίστευα πως ο Τίλε με χρειαζόταν σαν υποκατάστατο των αναστολών που δεν είχε. Τον εξόρκιζα να επενδύει προσεκτικότερα, να παράγει με πιο αργούς ρυθμούς. Του περιέγραφα βράδια ολόκληρα τι θα συνέβαινε αν ο καθένας ήθελε να παράγει περισσότερο από όλους τους άλλους! Ο Τίλε λέει: Αν μπορέσεις να συνεχίσεις την παραγωγή μια μέρα παραπάνω από τους ανταγωνιστές σου, τότε τα έχεις καταφέρει. Που σημαίνει: Δεν επιτρέπεται να επιδιώκεις κάτι λιγότερο από την παγκόσμια κυριαρχία. Εγώ προέβλεπα μόνο καταστροφές. Σπαταλημένους πόρους, τη γη πάλι ερημωμένη, αλλά αυτή τη φορά γεμάτη αντί άδεια! Η παραγωγή ως μέσο εκμηδένισης της δημιουργίας!