Αυτά τα λόγια είναι τόσο αυτονόητα
και τόσο απλό να εφαρμοστούν,
ωστόσο κανείς δεν τα κατανοεί
και δεν τα κάνει πράξη.

Ο Λάο Τσε, που σημαίνει ο σοφός γέρος ή ο παλιός φίλος, έζησε στην Κίνα, πιθανότατα τον 6ο αιώνα π.Χ. και θεωρείται, αν όχι ο συγγραφέας, τουλάχιστον ο εμπνευστής του Τάο Τε Κινγκ.

Το βιβλίο αυτό, για να δανειστού με τη γλώσσα του Ηράκλειτου, ούτε λέγει ούτε κρύπτει αλλά σημαίνει. Η φιλοσοφία του Λάο Τσε, σε μια εποχή που δοκιμάζει τις αντοχές του ανθρώπου, υπαινίσσεται τη δυνατότητα μιας άλλης διάστασης. Επισημαίνει την ύπαρξη ενός κέντρου της συνείδησης, που μπορεί να γίνει το σημείο αναφοράς στη ζωή. θα μπορούσε να είναι δηλαδή, όπως παρατήρησε ο Άλαν Γουάτς, "αυτό που έχει ανάγκη ν' ακούσει σήμερα ο κόσμος".

Από τα βάθη της ιστορίας και του θρύλου, σ' ένα στενό βουνίσιο πέρασμα, και μπροστά σ' έναν απλοϊκό, μα επίμονο δημόσιο λειτουργό, ένας αναχωρητής πάνω στο βόδι του μας κοιτάζει χαμογελώντας. Προσφέρει ένα ολιγοσέλιδο πόνημα για πνευματική τροφή στον άνυδρο καιρό μας και χάνεται σιωπηλός στην αχλύ του χρόνου.