"Βγάζω το συμπέρασμα ότι η RAF δημιουργήθηκε κατά λάθος. Ο μοναδικός σκοπός της πρώτης ένοπλης δράσης της ήταν να απαλλαγεί ένας συνένοχος από δυο χρόνια φυλακή... Με την πρωτοβουλία τους όμως οι δράστες είχαν περιέλθει σε αδιέξοδο. Στην παρανομία δεν τους έμενε άλλη επιλογή από το να ψάχνουν κρυψώνες, να βρίσκουν λεφτά με επιθέσεις σε τράπεζες και να επινοούν ιδεολογικά κίνητρα για τη δράση τους."

Αυτή είναι η πικρή ετυμηγορία του Γερμανού συγγραφέα Χανς Μάγκνους Εντσενσμπέργκερ για την εξτρεμιστική Αριστερά της εποχής του.

Στο αυτοβιογραφικό πεζό "Αναβρασμός" ο συγγραφέας, που υπήρξε κάποτε εξέχουσα μορφή της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και του φοιτητικού κινήματος, κάνει μια προσωπική αναδρομή στην ταραγμένη δεκαετία του '60, στα θρυλικά χρόνια της μεγάλης αναστάτωσης, των σοσιαλιστικών ονείρων και της φοιτητικής εξέγερσης. Μέσα από τις σημειώσεις του από τα ταξίδια εκείνης της περιόδου, κυρίως στη Σοβιετική Ένωση και την Κούβα, μεταφερόμαστε στο κλίμα της εποχής, εντοπίζουμε τις αντιφάσεις της σοσιαλιστικής κοινωνίας, αφουγκραζόμαστε τους αληθινούς πόθους των ανθρώπων. Παράλληλα, παρακολουθούμε το "ρωσικό ρομάντζο" του συγγραφέα με την παράφορη και καταθλιπτική Μάσα, που θα γίνει η δεύτερη γυναίκα του.

Οι αναμνήσεις από το κίνημα του '68 και τον έρωτα της νιότης παρουσιάζονται με τη μορφή ενός εσωτερικού διαλόγου ανάμεσα στον σημερινό γέροντα και τον αλλοτινό επαναστάτη. Το βιβλίο αυτό μπορεί επίσης να διαβαστεί σαν ντοκουμέντο μιας άδοξης επανάστασης και μιας αδιέξοδης αγάπης.