Από τη Λιβύη ως τη Σαμοθράκη, τα διάφορα ευρήματα (νεολιθικά και της Εποχής Χαλκού) αιχμές από βέλη, πέλεκες, διπλοί πέλεκες, παραδόσεις με άλογα, μητριαρχική οικοδόμηση πόλεων, κυκλώπεια τείχη, γυναικεία κοσμήματα, χαράγματα αιδοίων και των δύο φύλων, θεότητες και πολλές άλλες λεπτομέρειες, μας προϊδεάζουν, τουλάχιστον, για έναν και τον ίδιο πολιτισμό που στο πέρασμά του άφησε ένα κοινό άρωμα, το οποίο ακόμα και σήμερα διατηρείται.
Όλα αυτά συνδέονται με έναν παράξενο τρόπο με τις Αμαζόνες, οι οποίες έζησαν περίπου από τη Νεολιθική Εποχή μέχρι και την Εποχή του Χαλκού. Ήταν άριστες τοξότριες και πολεμίστριες, ήταν οι πρώτες που δάμασαν και ίππευσαν άλογα, ίδρυσαν μητριαρχικές πόλεις και χάραξαν μητριαρχικά σύμβολα, ήταν αυτές που έφεραν την τριαδικότητα ή την τρισυπόστατη θεότητα στο δυτικό προσκήνιο εκείνης της εποχής.
Πραγματικά στοιχεία και αποδείξεις για την ύπαρξή τους δεν υπάρχουν. Μόνο ενδείξεις. Ίσως, με το χρόνο, σε κάποιες επόμενες αποστολές η σκαπάνη κάποιου αρχαιολόγου «χτυπήσει» σε καίριο σημείο και ανακαλύψει κάποια επιγραφή ή κάποιο εύρημα που θα ρίξει φως σε εκείνα τα τόσο μακρινά χρόνια, με συνέπεια να ξετυλίξει το μπερδεμένο κουβάρι της ιστορίας, φέρνοντάς μας εμπρός στον πραγματικό απόηχο εκείνης της εποχής.