Η στιχουργός που μας συστήθηκε δυναμικά με τις "Μέλισσες" και το "Χειμωνανθό", χωρίς διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον έμμετρο και τον ελεύθερο στίχο, παραθέτει σ' αυτή την έκδοση είκοσι οχτώ φαντασιώσεις περιέχουσες άνθη, τοποθετώντας κατ' επανάληψη ένα λουλούδι απέναντι σ' έναν κήπο.

Ένας κύκλος ποιημάτων και μεταμορφώσεων όπου τα λουλούδια δεν είναι λουλούδια, αλλά πομποί και δέκτες μιας βιαιότητας που μιμείται τα έγκατα της ψυχής και οι κήποι δεν είναι κήποι, αλλά τοπία μεταφυσικά όπου " ο κόσμος των ζωντανών και ο κόσμος των νεκρών, συνεργούν τα αυτά".