Η αρχαία ελληνική Λυρική ποίηση συνδέεται με τη μεγάλη ανάπτυξη της Ελλάδας από τον 7ο έως τον 5ο π.Χ. αιώνα. Είναι ποίηση προσωπική και επώνυμη που τραγουδιέται με τη συνοδεία λύρας και αποδίδει τα βιώματα, τα συναισθήματα, τα πάθη και τους φιλοσοφικούς στοχασμούς των δημιουργών της. Είναι όμως και μια ποίηση που στρέφεται κατά των τυρανικών καθεστώτων και υμνεί την ελευθερία. Ο πολίτης θέλει πλέον να εκφράζεται ελεύθερα και ο ποιητής γίνεται ο σύμβουλος ή ο επικριτής των πολιτικών, ο εκφραστής των λαϊκών πόθων, ο υμνητής των θεών, ο καλλιτέχνης που θα αποδώσει με το στίχο την εικόνα του ολοκληρωμένου ανθρώπου.

Πρόθεση της σειράς "Αρχαίοι Έλληνες Λυρικοί" είναι να φέρει το αρχαίο ελληνικό κείμενο, τη σκέψη και την ευαισθησία των λυρικών ποιητών στο ευρύτερο κοινό. Θέλει ακόμη να συνδυάσει τη φιλολογική εγκυρότητα με τη χρηστικότητα και την αμεσότητα της ανάγνωσης. Αυτή είναι η αρχή· η σειρά θα συνεχιστεί με τους ίδιους πάντα στόχους και το ίδιο αίσθημα ευθύνης.