Ποιος είναι ο Αλκιβιάδης; Ένας μύθος μήπως, της αιώνιας ομορφιάς και νεότητας, που αναστατώνει μια στιγμή τον κόσμο, για να τον παρατήσει ξανά στη ρουτίνα της φρονιμάδας του; Ο Αχιλλέας της Ιλιάδας, ο Αλέξανδρος της Μακεδονίας; Ο Αθηναίος μήπως του Επιταφίου στην αντιπαράθεσή του με τον Σπαρτιάτη των χρόνων του; Οι κίνδυνοι μήπως της φιλοδοξίας, όπως συνοψίζει τελευταία η Ζακελίν ντε Ρομιγύ; Ο Αλκιβιάδης, όπως κι άλλοι νέοι, πάνω απ' όλους όμως αυτός, είναι για τον Πλάτωνα στο χώρο της παιδαγωγίας το σύμβολο του νέου ανθρώπου, το δεύτερο σκέλος του ζεύγους δάσκαλος-μαθητής. Δάσκαλος ο Σωκράτης, μαθητής ο Αλκιβιάδης. Έτσι πρέπει να είναι ο μαθητής: οξύς, έξυπνος, ανήσυχος, φιλόδοξος, ανδρείος, τίμιος, καλοπροαίρετος, αλλά κι άπειρος, "αμόρφωτος" εμπρός στο δάσκαλο - τι δάσκαλος θα ήταν διαφορετικά εκείνος;
Από το εισαγωγικό σημείωμα του Λουκά Κούσουλα