Με τον "Πρωταγόρα" ο Πλάτων μάς φέρνει στην Αθήνα της εποχής του Περικλή, όταν η ηγεμονική θέση της πόλης μέσα στον ελληνικό κόσμο, η υλική ευημερία και η εύρυθμη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος την είχαν καταστήσει "της Ελλάδος παίδευσιν", λίγο πριν από την έκρηξη του Πελοποννησιακού πολέμου. Δε μας παραξενεύει λοιπόν το γεγονός ότι φημισμένοι σοφιστές από κάθε γωνιά του ελληνικού κόσμου συρρέουν στην Αθήνα, αφού εκεί θα βρουν ό,τι επιζητούν: καλλιεργημένο και διψασμένο για γνώσεις ακροατήριο, χρήματα, πανελλήνια φήμη, ελευθερία να διατυπώσουν τις πιο πρωτότυπες και τολμηρές ιδέες. Έτσι, συγκεντρώσεις πνευματικές, όπως αυτή που οργανώθηκε στο πλούσιο αρχοντικό του Κάλλια, δεν ήταν κάτι το ασυνήθιστο.
Βέβαια, η απεικόνιση της πνευματικής ζωής της Αθήνας της εποχής εκείνης δεν ήταν ο κύριος σκοπός του διαλόγου. Το σκοπό αυτόν θα μπορούσαμε να τον προσδιορίζαμε καλύτερα, και σύγχρονα θα τοποθετούσαμε πιο σωστά τον "Πρωταγόρα" μέσα στο σύνολο του πλατωνικού έργου, αν είχαμε μια πειστική απάντηση στο ερώτημα πότε γράφτηκε ο "Πρωταγόρας". Επειδή όμως όσοι επιχείρησαν ακριβέστερη χρονολόγηση κατέληξαν σε συμπεράσματα πολύ διαφορετικά , ίσως εξυπηρετεί καλύτερα να ακολουθήσουμε τη γνώμη των "εκλεκτικών", που τοποθετούν τη συγγραφή του διαλόγου στο μεταίχμιο της πρώτης και της δεύτερης περιόδου της συγγραφικής δραστηριότητας του Πλάτωνα (περίπου: 390 π.Χ.)
[...]
(από την εισαγωγή του βιβλίου)