Αν υπάρχει ένας τόπος όπου υφίσταται η τελειότητα, αυτός είναι η Ακρόπολη. Ο Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας Ερνέστος Ρενάν δεν είχε κάνει λάθος όταν, έκπληκτος μπροστά στην αιώνια ομορφιά αυτού του "ιδεώδους, αποκρυσταλλωμένου σε πεντελικό μάρμαρο", είπε ότι του αποκαλύφθηκε το ελληνικό θαύμα. Ο Παρθενώνας, στολίδι του λόφου που ήταν αφιερωμένος στους θεούς, υπήρξε, ιστορικά, σύμβολο της νίκης του ελληνισμού επί των βαρβάρων. Όμως, η Ακρόπολη αντιπροσωπεύει επίσης -και κυρίως- την υπεροχή της Αθήνας, τη δόξα και την ισχύ της, για την οποία καθοριστικός υπήρξε ο Περικλής. Το έργο αυτό δεν δημιουργήθηκε τυχαία τον 5ο π.Χ. αιώνα. Η πόλη μόλις έχει θριαμβεύσει επί των Περσών. Έχει επινοήσει τη δημοκρατία, έχει ιδρύσει τη Δηλιακή Συμμαχία, η οποία παγίωσε την εξουσία της Αθήνας επί των άλλων ελληνικών πόλεων. Η ανέγερση των ναών στην Ακρόπολη θα διαρκέσει περίπου τριάντα χρόνια. Αυτή η ταχύτητα στην πραγμάτωση του έργου αντανακλά την επιθυμία της υπέρβασης που διακατείχε όλους τους καλλιτέχνες, από τον Φειδία ως και τον πιο ταπεινό εργάτη. Για να κατανοήσει ο σύγχρονος άνθρωπος αυτή τη μνημειακή αρχιτεκτονική και να συλλάβει το πνεύμα της, πρέπει να ανατρέξει τόσο στην ιστορική της προέλευση όσο και στην εκτέλεσή της. Τότε, μόνον, θα αντιληφθεί πλήρως την πολιτική διάσταση της αισθητικής της μέσα στον εξιδανικευμένο κλασικισμό κι έτσι, μαγεμένος, θα ανακαλύψει ότι το ελληνικό πνεύμα κρύβεται ακόμη και στην στιλπνότητα του μαρμάρου.

(από την εισαγωγή του βιβλίου)