Η "Ακουστική μίμηση" είναι πολλά πράγματα: μια διερεύνηση της μεταφορικής σχέσης μεταξύ μουσικής και τοπίου, μια μελέτη της ποιητικής της ονοματοποιίας και μια θεωρία του ήχου στις τέχνες. Η ιστορία της ευρωπαϊκής μουσικολογίας περιστρέφεται σταθερά γύρω από την κεντρική οντολογική διαμάχη για το αν η μουσική είναι αναπαραστατική ή αφηρημένη τέχνη. Η ίδια συζήτηση θα μπορούσε να επεκταθεί σε όλες τις ηχητικές τέχνες. Η Ακουστική μίμηση επιχειρεί ν’ αποκαλύψει τον βαθμό στον οποίο η μιμητική λειτουργία όχι μόνο είναι παρούσα στη μουσική, αλλά είναι επίσης αναπόσπαστο στοιχείο της αλληλεπίδρασής της με τις άλλες τέχνες. Προτείνω ένα σύνολο από υποθέσεις εργασίας: α) η διαφορά μεταξύ αφαίρεσης και μίμησης διαμορφώνει μια θεμελιώδη αισθητική απορία· β) υπάρχει ένας άρρητος δεσμός συναισθησίας και ετερογένειας σε όλες τις τέχνες, τέτοιος που κάθε καλλιτεχνική μορφή, είτε ρητά είτε άρρητα, έχει αντιστοιχίες με όλες τις άλλες καλλιτεχνικές μορφές· γ) κάθε καλλιτεχνική μορφή έχει ως ιδανικό της ένα Gesamtkunstwerk, μια ιδανική καλλιτεχνική μορφή που εμπεριέχει όλες τις τέχνες· δ) οι μορφολογικές μετατροπίες είναι εφικτές μεταξύ όλων των καλλιτεχνικών μορφών.