Στη συλλογή "Αίθουσα αναχωρήσεων" του Πέτρου Πολυμένη, μέσα στο κάθε ποίημα η φωνή που ακούγεται αρχικά διαθλάται στην εμπειρία, διαφορετικοί ήχοι και πρόσωπα αφυπνίζονται, ο ρυθμός αλλάζει και ενίοτε μια ηχώ σχηματίζεται. Παρόλ' αυτά το αίτημα της ενότητας παραμένει επίμονα, όπως φανερώνεται στη γεωμέτρηση της συλλογής, η οποία ξεδιπλώνεται σε τέσσερις ενότητες: Δρόμος, Λατρεία, Αγορά, Κατοικία. Από τα τέσσερα αυτά σημεία του ποιητικού ορίζοντα απλώνονται νήματα που διαπερνούν τα ποιήματα της συλλογής, υφαίνοντας μια εξωστρεφή ανα-σύνθεση που περιέχει το ποιητικό υποκείμενο, τοπία και αντικείμενα γύρω του, καθώς και πρόσωπα, είτε στο άμεσο περιβάλον είτε εντός του κοινωνικού σχηματισμού.

Αν και η ανάγνωση ενός ποιήματος έχει ως αναγκαία προϋπόθεση μονάχα το τυπωμένο χαρτί, στην "Αίθουσα αναχωρήσεων" επιχειρείται η εικονοποίηση έντεκα ποιημάτων, μέσα από ισάριθμα λεκτικά βίντεο. Σε ορισμένα εξελίσσεται παράλληλα ένα οδοιπορικό σε σπάνια ελληνικά τοπία. Με αυτόν τον τρόπο ερευνάται και από μία άλλη κατεύθυνση ο εμπλουτισμός της ποιητικής πρακτικής στον παρόντα χρόνο, ποιες ακόμα δίοδοι ανοίγονται μεταξύ λέξεων και εμπειρίας, ή πώς μπορούν να φωτιστούν διαφορετικά τα σιωπηρά συμφραζόμενα των ποιημάτων, και να αναδειχτούν οι ίδιες οι λέξεις.