Είναι το ήθος που δεν θέλει τον τεχνικό επιστήμονα αποχυμωμένο και άξεστο των θαυμάτων. Ο τεχνικός επιστήμονας που μας προτείνει ο καθηγητής Τάσιος, έχοντας εφαλτήριο τον θαυμασμό, με την αρχική σημασία της έκπληξης, της εκτίμησης και της μέθεξης, ερευνά και θεωρεί τους νόμους της ύλης ως νόμους ενός σύμπαντος, του θαυμαστού κόσμου.
Όμως, για τον καθηγητή Τάσιο, η τεχνολογία δεν είναι μόνο ένα μέσο για να εκπλησσόμαστε γόνιμα, να ερμηνεύουμε και να συμπληρώνουμε τη φύση. Η τεχνολογία δεν είναι ένα λυχνάρι του Αλαντίν, χωρίς ιδεολογία και χωρίς κοινωνικό στίγμα αναφοράς.
Μας διδάσκει ότι ο τεχνικός επιστήμονας δεν πρέπει να είναι ένας ιδιωτεύων διανοούμενος. Η επιστημονική σκευή της τεχνολογίας είναι μία παρακαταθήκη, όπου ο τεχνικός επιστήμονας οφείλει να συνεισφέρει στο κοινωνικό σύνολο. Γιατί αν δεν προαχθεί η παραγωγή και μέσα από αυτή και η οικονομική δικαιοσύνη, δεν προάγεται και η δημοκρατία.
Και εδώ, στην αντίληψη για τον κοινωνικό ρόλο του τεχνικού επιστήμονα, εντοπίζεται το σημαντικότερο, ίσως, κομμάτι της διδακτικής προσφοράς του καθηγητή Τάσιου.
Γιατί, πάνω από όλα, μας έμαθε ότι αναγκαίο όρο για την ευδόκιμη υπόσταση του τεχνικού επιστήμονα αποτελεί αυτό που ο ίδιος ήταν και είναι σταθερά και ακαταπόνητα όλα αυτά τα χρόνια. Πολίτης έτοιμος και αποφασισμένος για την πεμπτουσία της δημοκρατίας. Έτοιμος, δηλαδή, και αποφασισμένος να μετέρχεται την όσμωση της αγοράς, τον διάλογο, την αντιπαράθεση, την διακινδύνευση σε όλες της τις μορφές.
Και εγώ ελπίζω ότι στα 90 χρόνια του, (κι έχουμε δεσμευτεί γι' αυτό) θα είμαι στο ακροατήριο και θα σας ακούω.

Από την ομιλία του Προέδρου του ΤΕΕ, Γιάννη Αλαβάνου