Ο άνθρωπος που παρασύρεται από ένα ταξί σε μια διάβαση πεζών. Ο μουσικός-συγγραφέας που υποδύεται τον ντετέκτιβ. Η Άννα που υποπτεύεται ότι ο σύζυγός της την απατά. Η ψυχίατρος που αναλύει τα αίτια της μελαγχολίας. Το "Langsamer Satz" του Βέμπερν. Η σερβιτόρα που ο άντρας της ξυλοφορτώνει μετανάστες. Ο Ιάσονας που σπουδάζει Ιστορία. Η ηλικιωμένη που έχει παγιδευτεί στο παρελθόν. Ο εσθονός συνθέτης που δολοφονείται.

Όλοι τους μέλη μιας ετερόκλητης ορχήστρας βιρτουόζων της καθημερινότητας, που γράφουν κύκλους στα πεζοδρόμια της κινούμενης πόλης, κυνηγιούνται ασταμάτητα σαν τους δείκτες του ρολογιού σ' ένα πλέγμα χρόνων που πλησιάζουν, διακλαδώνονται, τέμνονται ή αγνοούνται, και περιφέρουν τα περισκοπικά τους βλέμματα τραγουδώντας με αιχμηρά ρετσιτατίβι ή ακαριαίες άριες την Ανθρώπινη Κωμωδία, τη δική τους επαναλαμβανόμενη ιστορία, παγιδευμένοι στο κέντρο ενός αδυσώπητου ίλιγγου.