[...] Η Ελληνική Οπερέττα μπορεί να ονομαστεί και Αθηναϊκή Οπερέττα, ως είδος θεάτρου που γεννήθηκε και μεγαλούργησε στην Αθήνα και παρουσίαζε ορισμένες ιδιομορφίες. Το γνώρισμα, η εμφάνισή της και η σύνθεσή της δεν έμοιαζαν με την καθιερωμένη τότε γαλλική και βιεννέζικη Οπερέττα. Είχε την μορφή κωμωδίας ή φάρσας, με στοιχεία τη χαρά και το γέλιο. Περιέγραφε με τις πιο ζωντανές εικόνες την ζωή της παλιάς Αθήνας και με την μουσική της απέδωσε μια εποχή που έμεινε αλησμόνητη σε όσους έτυχε να την γνωρίσουν.

Στην ιστορία της Ελληνικής Οπερέττας θα καταγράψουμε τις ελληνικές και ξένες Οπερέττες που παίχτηκαν από τους αθηναϊκούς θιάσους στην Αθήνα, στα μεγάλα αστικά κέντρα (Θεσ/νίκη, Πάτρα) και στα κέντρα του απόδημου ελληνισμού (Κων/πολη, Σμύρνη, Αλεξάνδρεια, Κάϊρο, Βουκουρέστι), θα παραθέσουμε εκτός από τα τεκμήρια εποχής (παρτιτούρες, θεατρικά προγράμματα, φωτογραφίες ηθοποιών κ.ά), θεατρικές κριτικές, που δημοσιεύτηκαν στον ημερήσιο ή περιοδικό τύπο της Αθήνας, χωρίς κανένα σχολιασμό που θα έβαζε σε αμφισβήτηση την αντικειμενικότητα της κρίσης αλλά και της πρόθεσης του κριτικού.

Δεν περιλαμβάνεται στη καταγραφή, το ρεπερτόριο των οπερεττών που παίχτηκαν από την Εθνική Λυρική Σκηνή, αφού υπάρχει πλήρης και λεπτομερής περιγραφή στο βιβλίο του Μ. Α. Ράπτη, "Επίτομη ιστορία του Ελληνικού Μελοδράματος και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής 1888-1988". Επίσης δεν καταγράφονται οι Οπερέττες που παίχτηκαν σε συνοικιακά και επαρχιακά θέατρα, λόγω μη αναφοράς τους από τις αθηναϊκές εφημερίδες. [...]

(από τον πρόλογο του βιβλίου)