Ο Σίλαρντ Μπόρμπεγι γεννήθηκε το 1963 στο Φέχεργκιαρματ και σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Ντέμπρετσεν, όπου αργότερα δίδαξε ως καθηγητής λογοτεχνίας. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1988 και σήμερα θεωρείται ευρέως ένας από τους κορυφαίους ποιητές που ανέδειξε η Ουγγαρία μετά το 1989. Στο έργο του, που διακρίνεται για τη γλωσσική πρωτοτυπία και την ερμητικότητά του, κυριαρχούν τα μοτίβα της μνήμης και της απώλειας. Με το τρίτο του βιβλίο "Hosszu nap el" (Μια μεγάλη μέρα φεύγει, 1993) προκάλεσε τον θαυμασμό συγγραφέων όπως ο Πέτερ Έστερχαζι και ο Πέτερ Νάντας. Υπήρξε επίσης δοκιμιογράφος, δραματουργός, μεταφραστής και πεζογράφος. Έλαβε πολλές διακρίσεις, μεταξύ αυτών το Βραβείο Attila Jozsef (2002) και το Βραβείο Palladium (2005). Η συλλογή του "Halotti pompa: Szekvenciak" (Νεκρώσιμη τελετή: Ακολουθίες, 2004) και το μοναδικό μυθιστόρημά του "Οι άποροι", το οποίο προκάλεσε αίσθηση όταν κυκλοφόρησε το 2013, συγκαταλέγονται μεταξύ των σημαντικότερων έργων της ουγγρικής λογοτεχνίας στις αρχές του 21ου αιώνα. Αυτοκτόνησε το 2014.