Ο Στέφανος Θωμόπουλος ήταν επιφανής συγγραφέας και ιστορικός. Η οικογένειά του καταγόταν από την Ήπειρο και εγκαταστάθηκε στην Πάτρα πριν την Επανάσταση του 1821. Πρώτος του εξάδελφος ήταν ο ζωγράφος Επαμεινώνδας Θωμόπουλος (1878 - 1976), ο οποίος διετέλεσε διευθυντής της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών και Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών. Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών, της οποίας αναγορεύθηκε διδάκτορας το 1885. Το 1911 διορίστηκε με διαγωνισμό στην Εθνική Βιβλιοθήκη, όπου εργάστηκε μέχρι το 1933, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Το 1913, με εντολή του υπουργείου Παιδείας, μετέβη στη Μακεδονία για να καταγράψει τις βιβλιοθήκες των πόλεων και των μονών στις περιοχές της Φλώρινας, της Κορυτσάς, του Μοναστηρίου και της Κοζάνης. Διετέλεσε μεταξύ άλλων Έφορος της Σχολής Λαού Πατρών, ενός λαϊκού Πανεπιστημίου που ιδρύθηκε το 1869 από τον Αχαϊκό Σύλλογο. Ο Θωμόπουλος συνδέθηκε από νεαρή ηλικία με τη μελέτη και συγγραφή της ιστορίας της Πάτρας. Εκτός από τις μελέτες που κυκλοφόρησε, αρθρογραφούσε σε όλες σχεδόν τις τοπικές εφημερίδες. Η δουλειά του έχαιρε αναγνώρισης και στους αρχαιολογικούς κύκλους, όπως συμπεραίνεται από τις αναφορές σε αυτήν που συναντώνται στα Πρακτικά της Αρχαιολογικής Εταιρείας. Το 1888 εξέδωσε τον πρώτο τόμο του μνημειώδους έργου του "Ιστορία της πόλεως Πατρών, από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι του 1821".