Γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Σπούδασε ανώτερα θεωρητικά με τον Γ. Αυγερινό, Β. Δέλιο και Δ. Δραγατάκη. Σπούδασε σύνθεση με τον Γ. Ιωαννίδη και πήρε δίπλωμα με άριστα και πρώτο βραβείο. Είναι κάτοχος διδακτορικού σύνθεσης (PhD) από το πανεπιστήμιο York της Αγγλίας. Παρακολούθησε επίσης, σεμινάρια σύνθεσης στην Ελλάδα με τον Θ. Αντωνίου και Ι. Ξενάκη και στην Ουγγαρία με τους Marco Stroppa και Tristan Murail καθώς και computers και ηλεκτρονική μουσική με τους David Waxman και Andrea Szigetvari. Έχει διακριθεί σε διαγωνισμούς, όπως ο διαγωνισμός της Στέγης Καλών Γραμμάτων και Τεχνών με το έργο "Φράγμα" για 15 μουσικούς, ο Διεθνής Διαγωνισμός Σύνθεσης του Παρισιού (Concours de composition, Prix Voya Toncich, 1987) με το έργο "Με το ρεύμα του Νείλου" για σόλο πιάνο και ο διεθνής διαγωνισμός Musical Olympics με το έργο "Pindar's Hymns" για λυρική σοπράνο, χορωδία και μεγάλη ορχήστρα. Επίσης σε διαγωνισμό επιλογής έργων για συναυλία και Workshop συνθετών επιλέχθηκαν τα έργα του: Tο έργο "Phlyax" για σόλο βιολοντσέλο επιλέχθηκε και παίχτηκε από τον Rohan de Saram ( cellist arditti, quartet) . Το έργο "Intermezzi" για 7 εκτελεστές από το Chimera ensemble (England). Το έργο του "Gazing into infinity" για κουαρτέτο εγχόρδων από το Kreutzer quartet, και επίσης το έργο του "Ialemos" για σόλο κόρνο από το Chimera ensemble. Έχει ειδικευτεί στον προγραμματισμό σύνθεσης μέσω υπολογιστή και έχει παρουσιάσει το πρόγραμμα Η/Υ, "Bach Analysis", που σχεδίασε ο ίδιος (Ζάππειο Μέγαρο). Tα έργα του έχουν παρουσιαστεί στην Ευρώπη στην Αμερική , Ιαπωνία και Αυστραλία από ορχήστρες όπως: Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, Ορχήστρα των Χρωμάτων, Βουλγαρική Ορχήστρα Εγχόρδων Μπεογκράσκα, Ιταλική Συμφωνική Ορχήστρα και Χορωδία του Μεράν, Αμερικανική Ορχήστρα Εγχόρδων του Τσάρλεστον, Λουϊζιάνα Συμφωνιέτα, Γερμανική Συμφωνική Ορχήστρα του Μάρμπουργκ, Ελβετική Ορχήστρα Εγχόρδων Σάντα Μαρία, Γερμανική Συμφωνική Ορχήστρα της πόλης Neckarsulm, Γερμανική Ορχήστρα Πνευστών της πόλης Lagenargen , Συμφωνική Ορχήστρα Bavarian Classic κ.ά. Το υλικό που χρησιμοποιεί αποτελείται από δεκαέξι έως σαράντα οκτώ νότες με μικροτόνους. Οι περισσότερες συνθέσεις του βασίζονται σε εξωμουσικές ιδέες που προέρχονται από σύγχρονες απόψεις της φυσικής και των μαθηματικών, οι οποίες μεταφέρονται όσο το δυνατόν πιστότερα στη μουσική δομή. Από το 1985 άρχισε να σασχολείται με τη συνύπαρξη της μουσικής και των μαθηματικών, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα μια τρίτομη πραγματεία και που εκφράζεται στο έργο του "Παραλλαγές πάνω σ' ένα αριθμοηχητικό, γεωμετρικό σχέδιο". Έχει ιδρύσει το Στούντιο Ηλεκτρονικής Μουσικής του Πρότυπου Πειραματικού Ωδείου (1992), το Στούντιο Ηλεκτρονικής Μουσικής του Εθνικού Ωδείου (1994), καθώς και το Ωδείο Κλασικής και Σύγχρονης Μουσικής και το Κέντρο Ηλεκτρονικής Μουσικής στο Μαρούσι. Ο Σπύρος Μάζης είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών και ιδρυτικό μέλος της Καλλιτεχνικής Εστίας Συνθετών (ΚΕΣΥ).