Ο Σλάβκο Βόρκαπιτς (1894-1976, πλήρες σερβικό όνομα: Slavoljub Vorkapic, αγγλική γραφή: Slavko Vorkapich), υπήρξε πρωτοποριακός σκηνοθέτης, μοντέρ, ζωγράφος και εξέχουσα μορφή της ιστορίας της τέχνης του κινηματογράφου. Γεννήθηκε στο μικρό χωριό Dobrinci, κοντά στη Μιτρόβιτσα της Βοϊβοντίνα, στα τέλη του 19ου αιώνα, που ανήκε την εποχή εκείνη στην επικράτεια της Αυστροουγγαρίας και σήμερα στη Σερβία. Σπούδασε ζωγραφική στη Μιτρόβιτσα, στο Βελιγράδι και στη Βουδαπέστη και πολέμησε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, κατά τον οποίο γλίτωσε τη ζωή του μετά βίας, καταφεύγοντας στην Ελλάδα και την Ιταλία, μετά την υποχώρηση του σερβικού στρατού. Το όνειρό του να μεταναστεύει στην Αμερική πραγματοποιήθηκε το 1920, όταν βρέθηκε στη Νέα Υόρκη και την επόμενη χρονιά στο Χόλιγουντ. Παρόλο που ξεκίνησε την καριέρα του εκεί σαν ζωγράφος και ηθοποιός, έγινε περισσότερο γνωστός σαν ειδικός των special effects, μοντέρ, σκηνοθέτης, πρωτοποριακός καλλιτέχνης και δάσκαλος του κινηματογράφου, γυρίζοντας μια σειρά από πειραματικές ταινίες και ντοκιμαντέρ που ανέδειξαν τη φήμη του στο μεσοπόλεμο: "The Life and Death of 9413: a Hollywood Extra" (1928, μαζί με τον Robert Florey), "Moods of the Sea" και "Forest Murmurs" (1941 και 1947, μαζί με τον John Hoffman), κ.ά.. Εργάστηκε, επίσης, σαν μοντέρ σε χολιγουντιανές παραγωγές όπως οι "Viva Villa" (1934), "David Copperfield" (1935), "San Francisco" (1936), "The Good Earth" (1937), "Mr. Smith Goes to Washington" (1939), κ.ά. Μετά τον πόλεμο διηύθυνε το School of Cinematic Arts του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας, και το 1950 επέστρεψε στη Γιουγκοσλαβία, για να διδάξει στην Ακαδημία Κινηματογράφου και Θεάτρου, στο Βελιγράδι. Το 1955 γύρισε στη Γιουγκοσλαβία την τελευταία του μεγάλου μήκους ταινία, με τίτλο "Hanka".