Η Ρόζα Ιμβριώτη (1898-1977) γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές της στη Γερμανία και τη Γαλλία. Παντρεύτηκε το φιλόσοφο Γιάννη Ιμβριώτη. Συνεργάτιδα του Αλέξανδρου Δελμούζου στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία, κατηγορήθηκε για υλιστική διδασκαλία της ιστορίας που αποτέλεσε μια από τις αφορμές του ξεσπάσματος των Μαρασλειακών (1924). Ενταγμένη στο χώρο της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ), η Ιμβριώτη υπήρξε η πρώτη Ελληνίδα εκπαιδευτικός που έφτασε ως το βαθμό του γυμνασιάρχη (1934). Δύο χρόνια αργότερα ίδρυσε το Πρότυπον Σχολείον Ανωμάλων Παίδων, όπου εφάρμοσε πρωτοποριακές για την εποχή της παιδαγωγικές μεθόδους. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και στη σύνταξη του εκπαιδευτικού προγράμματος της ΠΕΕΑ, ενώ κατά τη διάρκεια του εμφυλίου ο ΕΛΑΣ της ανέθεσε τη διεύθυνση του Παιδαγωγικού Φροντιστηρίου της Τύρνας, στα πλαίσια της λειτουργίας του οποίου συνεργάστηκε και στη συγγραφή του σχολικού αναγνωστικού "Τ' Αετόπουλα". Από το 1948 και για τρία χρόνια έζησε εξόριστη για πολιτικούς λόγους. Το 1967 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Δημοσίευσε παιδαγωγικές μελέτες και δοκίμια και συνεργάστηκε με έντυπα όπως η "Παιδεία" του Ε. Π. Παπανούτσου και η "Αναγέννηση" του Δημήτρη Γληνού. Πέθανε στην Αθήνα. Έργα της ιδίας: "Κατηγορώ της νεολαίας" (Διογένης), "Οιωνός Άριστος" (Διογένης), "Παιδεία και κοινωνία" (Σύγχρονη Εποχή).