Ο Παναγιώτης Σταυράκης γεννήθηκε στην Πλαγιά Λέσβου το 1924. Μέλος πολύτεκνης οικογένειας με πατέρα πρόσφυγα μπολιασμένο με δημοκρατικές ιδέες, εργατικό, τίμιο, αυστηρών αρχών. Μεγάλωσε με στερήσεις και ξεχώριζε σε χαρακτήρα και εκτίμηση μέσα στο χωριό.Τέλειωσε το Δημοτικό Σχολείο επί δικτατορίας Μεταξά - πρώτος μαθητής. Οι οικονομικές όμως και οικογενειακές δυσκολίες της εποχής δεν επέτρεψαν να συνεχίσει. Το γυμνάσιο ήταν μακριά από το χωριό -στο Πλωμάρι- αλλά και επί πληρωμή, προνόμιο για τους ευπορούντες.Από μικρός στη βιοπάλη, με δυο αδέρφια στον πόλεμο της Αλβανίας, γνώρισε τα δεινά του Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλεμου, την κατοχή των Γερμανών, την πείνα, τη φτώχεια και τη δυστυχία.Το 1943 εντάχτηκε στην ΕΠΟΝ. Το 1951, εκλογικός αντιπρόσωπος στη νεοϊδρυθείσα ΕΔΑ. Το 1954, ως στέλεχός της, εκλέχτηκε στο χωριό του κοινοτικός σύμβουλος, και κυνηγήθηκε με μηνύσεις και διώξεις.Το 1957, για τη δραστηριότητά του, χαρακτηριζόμενος κομμουνιστής, κλήθηκε από την ΕΔΑΝ ΛΕΣΒΟΥ για απόφαση εκτόπισης.Μετά τις βουλευτικές εκλογές το 1958 τον συνέλαβαν και τον εξόρισαν στον Αη-Στράτη.Το 1959 μετεκτοπίστηκε στο χωριό του, για τρεις μήνες, με το νόμο 53/25906/26/6/1959 της Κυβέρνησης του Κων/νου Καραμανλή.Αντιτάχτηκε! Δεν πειθάρχησε στην εφαρμογή του νόμου, γι' αυτό κυνηγήθηκε, με συλλήψεις, κρατήσεις, μηνύσεις, δικάστηκε εννιά (9) μήνες φυλακή.Στις νόθες εκλογές του ΔΟΒΑ ήταν στο χωριό του και πάλι εκλογικός αντιπρόσωπος της ΕΔΑ. Μετά από απόρριψη από το Εφετείο της Σύρας της νέας απόφασης εξορίας, ήρθε στην Αθήνα και εντάχτηκε στην Εθνικοτοπική Μυτιλήνης.Ως εργαζόμενος στο Αθλητικό Κέντρο Νεότητος Αγ. Κοσμά μετά τη μεταπολίτευση και ως μέλος του ΚΚΕ, εκλεγόταν στο 7μελές Δ.Σ. του Σωματείου Εργαζομένων.