Ο Παναγιώτης Στ. Λιβεριάδης, γεννήθηκε στη Νέα Τρίγλια Χαλκιδικής, αλλά μεγάλωσε και έκανε τις εγκύκλιες σπουδές του στην Πτολεμαΐδα. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (Ι.Κ.Υ.) και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Διδασκαλείο Μέσης Εκπαιδεύσεως στην Αθήνα, όπου ειδικεύτηκε στην Παιδαγωγική και τη Διδακτική των φιλολογικών μαθημάτων.Άρχισε το 1959 το διδακτικό του έργο, πρώτα στην ιδιωτική και κατόπι στη δημόσια εκπαίδευση. Το 1970 αποσπάσθηκε στα ελληνικά σχολεία της Κωνσταντινούπολης, αλλά γρήγορα τοποθετήθηκε με αίτημα του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην ιστορική Θεολογική Σχολή της Χάλκης, όπου δίδαξε μαθήματα της ειδικότητάς του μέχρι το 1974.Το 1976 ανέλαβε υπηρεσία στη Διεύθυνση Εκπαιδεύσεως Ελληνοπαίδων Εξωτερικού του Υπουργείου Παιδείας, από όπου το Δεκέμβριο του 1977 αποσπάσθηκε ως Σύμβουλος Εκπαιδεύσεως στο Γενικό Προξενείο Μελβούρνης. Στη θέση αυτή, την οποία ο Π. Λιβεριάδης θεωρεί ως το αποκορύφωμα της καριέρας του, εργάσθηκε μέχρι τον Ιούλιο του 1983.Παραιτήθηκε από τη δημόσια εκπαίδευση το 1985, για να διευκολύνει τη σπουδή των παιδιών του σε Πανεπιστήμια της Μελβούρνης, και ανέλαβε υπηρεσία στο Ελληνικό Κολλέγιο «Άγιος Ιωάννης», αρχικά ως Διευθυντής Ελληνικών Σπουδών και Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής, και μετά το θάνατο του μακαριστού Ιεροθέου Κουρτέση ως Γενικός Διευθυντής.Με την υπαγωγή του Κολλεγίου στην Ιερά Αρχιεπισκοπή (1993), έφυγε στην Ελλάδα, όπου άνοιξε δικό του Φροντιστήριο και επί πέντε χρόνια εργάστηκε εντατικά για την προετοιμασία υποψηφίων Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων. Επέστρεψε στη Μελβούρνη αρχές του 1999 και από τότε προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες του στο ΕΚΕΜΕ με την ιδιότητα του Προέδρου της Εταιρείας Φίλων του Ιδρύματος αυτού.