Ο Νίκος Καίσαρης γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1946, σπούδασε στο Φυσικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και εργάστηκε ως καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση. Στη διάρκεια των σπουδών του συνδέθηκε με τη Νεολαία Λαμπράκη και συμμετείχε στον αγώνα εναντίον της χούντας από τις γραμμές του "Ρήγα Φεραίου". Μεταδικτατορικά υπήρξε στέλεχος του ΚΚΕ Εσωτερικού και δούλεψε σε θέματα παιδείας και περιβάλλοντος. Εργάσθηκε για το συνδικαλιστικό κινημάτων καθηγητών στα ιδιωτικά σχολεία και διετέλεσε μέλος της Διοίκησης της ΟΙΕΛΕ. Πρωτοστάτησε στην ίδρυση και την ανάπτυξη του ελληνικού ειρηνιστικού κινήματος και επί πολλά χρόνια εργάσθηκε εθελοντικά ως μέλος της Γραμματείας της Αδέσμευτης Κίνησης Ειρήνης (ΑΚΕ), την οποία εκπροσώπησε σε πολλές διεθνείς κινητοποιήσεις και συνέδρια στο εξωτερικό.Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 ο Νίκος Καίσαρης συμμετείχε ενεργά στο ελληνικό οικολογικό κίνημα και στη συνέχεια αναδείχθηκε μεταξύ των κορυφαίων στελεχών των Οικολόγων Εναλλακτικών και ένας από τους θεμελιώδεις πρωτεργάτες της πολιτικής οικολογίας στην Ελλάδα. Υπήρξε μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του Περιοδικού "Νέα Οικολογία" και ιδρυτικό στέλεχος της Πανελλήνιας Ένωσης Εκπαιδευτικών για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση (ΠΕΕΚΠΕ).Στις βουλευτικές εκλογές του 2000 συνεργάστηκε με τον ΣΥΝ, μαζί με άλλα στελέχη του οικολογικού χώρου. Στη συνέχεια εντάχθηκε στον ΣΥΝ και ανέλαβε υπεύθυνος του τμήματος οικολογίας του κόμματος, ενώ παράλληλα συντόνιζε τις παρεμβάσεις του κόμματος και του προέδρου του επί ζητημάτων περιβαλλοντικής πολιτικής στη Βουλή, στο πλαίσιο της ομάδας κοινοβουλευτικής στήριξης του ΣΥΝ. Παράλληλα, υπήρξε τακτικός συνεργάτης της Αυγής και από τους πρωτεργάτες του μηνιαίου ένθετου περιοδικού της εφημερίδας "Δαίμων της Οικολογίας". Επίσης, συμμετείχε στη συντακτική επιτροπή του Περιοδικού "Οικοτοπία".Ο Νίκος Καίσαρης δεν κάμφθηκε όταν χτυπήθηκε από βαριά αρρώστια, την οποία αντιμετώπισε με εξαιρετική γενναιότητα. Συμμετείχε μέχρι τέλους στη δραστηριότητα του κόμματος, ως μέλος της Επιτροπής θέσεων για το προγραμματικό συνέδριο του ΣΥΝ (Ιούνιος 2003), όπου αναδείχθηκε ως ο αρχιτέκτονας της οικολογικής σήμανσης του κόμματος και ως μέλος της επιτροπής θέσεων του 4ου συνεδρίου του ΣΥΝ (Δεκέμβριος 2004), από το οποίο εκλέχτηκε μέλος της κεντρικής επιτροπής του κόμματος. Πέθανε λίγο μετά, στις 5 Ιανουαρίου 2005.