Νικόλαος Κονεμένος (1832-1906). Ο Νικόλαος Κονεμένος γεννήθηκε στην Πρέβεζα, καταγόμενος από οικογένεια ευπατρίδων. Ο πατέρας του Σπυρίδων ήταν πρόξενος της Τουρκίας στην Ιόνιο Πολιτεία και λίγο μετά τη γέννηση του γιου του εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στη Λευκάδα και στη συνέχεια (1943) στην Κέρκυρα. Ο Νικόλαος αποφοίτησε από την Ιόνιο Ακαδημία, στράφηκε στη λογοτεχνία και μπήκε στον κύκλο της Επτανησιακής Σχολής. Το 1858 εξέδωσε το περιοδικό Εωσφόρος, που κυκλοφόρησε για ένα μήνα περίπου. Το 1865 πραγματοποίησε την πρώτη επίσημη εμφάνισή του στη λογοτεχνία με την ποιητική συλλογή Στίχοι. Τον ίδιο χρόνο διορίστηκε πρόξενος της Τουρκίας στην Πάτρα. Εκεί έζησε δεκαέξι χρόνια και ολοκλήρωσε δύο μελέτες για το γλωσσικό ζήτημα (Το ζήτημα της γλώσσας 1873, Και πάλε περί της γλώσσας 1875), όπου υποστήριξε τη χρήση της καθομιλουμένης γλώσσας, της λεγόμενης κοινής, τόσο στην καθημερινή ζωή όσο και στη λογοτεχνία και την επιστήμη. Το 1876 εξέδωσε την κοινωνική μελέτη Οικογένεια. Το τελευταίο του έργο, σατιρικό πεζό με αυτοβιογραφικά στοιχεία και τίτλο Διαθήκη κυκλοφόρησε το 1901. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Νικόλαου Κονεμένου βλ. Γιαλουράκης Μανώλης, «Κονεμένος Νικόλαος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 8. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ., Δημάρατος Ι.Φ., «Κονεμένος Νικόλαος», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια 14. Αθήνα, Πυρσός, 1930 και Μιχαλόπουλος Φάνης, «Νικόλαος Κονεμένος (1832-1907)», Αγγλοελληνική Επιθεώρηση Ε΄, 5-6/1952, αρ.11, σ.422-432. .(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).