Ο Νικόλαος Μπαζάκας γεννήθηκε στη Χρυσαυγή (Μιραλή) Βοΐου το 1936. Γιος του μάστορα της πέτρας Γεωργίου Μπαζάκα με καταγωγή από τον Άγιο Κοσμά (Τσιράκι) Γρεβενών και της Δέσποινας Τζάμου από το Δασύλλιο (Μαγέρη). Είχε άλλα τρία αδέρφια τον Αθανάσιο που χάθηκε στον εμφύλιο, τη Σταυρούλα και την Αρτεμισία. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Χρυσαυγή και φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο του Χωριού, έχοντας Δάσκαλο τον Ανδρέα Παπαζαχαρία. Τελείωσε την έκτη τάξη του Δημοτικού στην Κορυφή (Μπόρσια) όπου είχαν συγκεντρωθεί όλοι οι κάτοικοι των γειτονικών χωριών στα τελευταία χρόνια του εμφυλίου. Οικότροφος και μαθητής, φοίτησε στο ιστορικό εξατάξιο Γυμνάσιο Τσοτυλίου. Μετά το πέρας των Γυμνασιακών σπουδών και κατόπιν εξετάσεων, ενεγράφη στην Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης. Με το πτυχίο του Δασκάλου κι αφού εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, πρωτοδιορίστηκε στο χωριό Πριόνια (Μπόζοβο) Γρεβενών. Ακολούθησαν μεταθέσεις στο Λείψι Γρεβενών, στον Μακρύγιαλο Πιερίας, στα ελληνικά σχολεία της Γερμανίας, ως αποσπασμένος δάσκαλος για τη διδασκαλία της ελληνικής Γλώσσας και στη Θεσσαλονίκη απ' όπου και συνταξιοδοτήθηκε με τον βαθμό του Διευθυντή. Με δράσεις και πρωτοβουλίες που ανέπτυξε, εκτός από το ανά χείρας πόνημα, άφησε αξιόλογο κοινωνικό και πολιτιστικό έργο.