Ο Μέλιος Πίτσιας ανήκει στη μεγάλη οικογένεια των εκπαιδευτικών. Αυτό του έδωσε την ευκαιρία, όχι μόνο να θεωρεί την λογοτεχνία στάση ζωής, αλλά να έχει και μια στενή, καθημερινή σχέση μαζί της. Έγραψε το "Τελευταίο δείπνο στη Μύρνα" σε στιγμές αθεράπευτες νοσταλγίας για την αυθεντική λογοτεχνία, που σήμερα είναι παγιδευμένη στο δόκανο της ανελέητης εποχής μας. Περισσότερες λεπτομέρειες που αφορούν το πορτραίτο του συγγραφέα, πολύ μικρή σημασία θα είχαν και πολύ λίγο θα ενδιέφεραν τον αναγνώστη του βιβλίου.